ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که ایده داشتن دیگر نشانه‌ی خاص بودن نیست؛ تقریباً همه ایده دارند. بسیاری از ما ایده‌هایی در ذهن داریم که بارها و بارها مرورشان کرده‌ایم؛ بعضی‌هایشان را حتی روی کاغذ آورده‌ایم، بعضی را برای دیگران تعریف کرده‌ایم و بعضی را آن‌قدر در ذهن نگه داشته‌ایم که تبدیل به بخشی از هویت‌مان شده‌اند. اما حقیقت ساده و گاه دردناک این است: ایده تا زمانی که عملی …

ادامه مطلب

اگر امروز همه‌چیزت به شغلت وابسته است، باید نگران باشی. چون شغل، در دنیای امروز، نه قرار است ثابت بماند، نه قرار است هویت تو را بسازد. سازمان‌ها می‌آیند و می‌روند، قراردادها امضا و فسخ می‌شوند، تیم‌ها شکل می‌گیرند و فرو می‌پاشند؛ اما تنها چیزی که باقی می‌ماند، پروژه‌ی شخصی توست. پروژه‌ای که مالکیت کاملش با توست، مسیرش را خودت تعریف می‌کنی، مسئولش خودت هستی و هیچ‌کس نمی‌تواند آن را …

ادامه مطلب

اگر پروژه شخصی تو فقط روی یک پلتفرم باشد، در واقع چیزی نساخته‌ای. ممکن است سال‌ها زمان گذاشته باشی، محتوای ارزشمند منتشر کرده باشی و مخاطب جمع کرده باشی، اما همه‌ی این‌ها تا وقتی در اختیار الگوریتم و سیاست‌های یک بستر اجاره‌ای باشد، چیزی از آن تو نیست. پلتفرم‌هایی مثل اینستاگرام، لینکدین، توییتر یا تردز، خانه‌هایی‌اند که روی زمین دیگران ساخته‌ای. در واقعیت دسترسی به مخاطب در اختیار تو نیست …

ادامه مطلب

همه‌ی ما شنیده‌ایم که برای ساختن یک کسب‌وکار یا برند شخصی، به سرمایه نیاز داریم. اما اگر نگاهی دقیق‌تر به مسیر بسیاری از شرکت‌ها و افراد موفق بیندازیم، می‌بینیم نقطه‌ی شروع‌شان هیچ‌گاه با سرمایه‌ بزرگ نبوده. مثال روشن آن، شرکت «بیس‌کمپ» است؛ تیمی کوچک که برای خودش ابزار مدیریت پروژه طراحی کرد و بدون جذب سرمایه خارجی، سال‌ها پایدار و سودآور ماند. «ایندی‌هکرز»، جامعه‌ای از کارآفرینان کوچک، با همین مدل …

ادامه مطلب

روزهای اول پاییز ۲۰۰۷، جو گبیا در آپارتمانی در سان‌فرانسیسکو نشسته بود و به صفحه‌ی صورت‌حساب اجاره نگاه می‌کرد. هم‌خانه‌اش، برایان چسکی، به‌تازگی از نیویورک نقل مکان کرده بود تا شاید کاری در حیطه طراحی صنعتی پیدا کند، اما هنوز موفق نشده بود. اجاره خانه عقب افتاده بود و حساب بانکی‌شان هم تقریباً خالی بود. نمایشگاه طراحی صنعتی در شهر برگزار می‌شد و همه‌ی هتل‌ها پر شده بودند. جو با …

ادامه مطلب

پاتریک کالیسون، نوجوانی از شهری کوچک در ایرلند بود که به‌جای مدرسه، وقتش را صرف خواندن مقاله‌های علمی، آزمایش با کدها، و نوشتن دفترچه‌هایی پر از ایده و پرسش می‌کرد. در ۱۶ سالگی، اولین پروژه نرم‌افزاری جدی‌اش را فروخت. در ۲۲ سالگی، همراه با برادرش شرکت Stripe را راه‌اندازی کرد؛ ابزاری برای پذیرش پرداخت آنلاین که حالا در بیش از ۱۲۰ کشور فعال است. اما چیزی که پاتریک را متمایز …

ادامه مطلب

ناتان باری، طراح رابط کاربری در یک شرکت کوچک نرم‌افزاری بود. موقعیت کاری‌اش نه ویژه بود، نه پرچالش؛ اما یک عادت متمایز داشت: هر آنچه یاد می‌گرفت، مستند می‌کرد. او از نوشتن به‌عنوان ابزاری برای اندیشیدن استفاده می‌کرد؛ تجربه‌هایش را تحلیل می‌کرد و پرسش‌هایش را با مخاطبان معدودش در میان می‌گذاشت. وبلاگ شخصی‌اش به‌مرور تبدیل شد به بایگانی‌ای از یادگیری‌های تدریجی. همین تولید پیوسته محتوا، مسیر جدیدی پیش پایش گشود. …

ادامه مطلب

بعدازظهر سه‌شنبه بود و اتاق شیشه‌ای طبقه دوم دفتر Duolingo مثل همیشه آماده جلسه هفتگی بود. ماریا، طراح تجربه کاربر، با لیوان قهوه نیمه‌خورده‌اش وارد شد و به مانیتور بزرگ دیواری خیره شد؛ نمودارها در حال نوسان بودند ولی یک عدد سرجایش ثابت مانده بود. درس چهارم زبان فرانسه، دوباره بیشترین ریزش کاربر را داشت. نه جدید بود، نه پیچیده‌تر از بقیه، اما بی‌صدا کاربرها را از چرخه یادگیری بیرون …

ادامه مطلب

شبی از شب‌های تابستان، سه دوست جوان در آشپزخانه‌ی آپارتمان کوچکی در بروکلین گرد هم آمده بودند. دمای هوا بالا، پنجره باز و صدای شهر در پس‌زمینه شنیده می‌شد. میز چوبی، لیوان‌های نیمه‌پر و گفت‌وگویی که به‌ظاهر ساده بود اما آرام‌آرام عمق گرفت. رابرت، یکی از آن سه نفر، جمله‌ای گفت که سال‌ها بعد در بسیاری از سخنرانی‌های کارآفرینی نقل شد: «فقط می‌خواهم جایی باشد که مادرم بتواند گوشواره‌هایی را …

ادامه مطلب

در دنیای امروز، کارآفرینان و سازندگان بیشتر از همیشه با پدیده‌ای به نام فرسودگی روبه‌رو هستند. فرسودگی معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که فرد به‌طور مداوم از منابع ذهنی، جسمی و عاطفی خود استفاده می‌کند بدون اینکه به بازسازی آن‌ها بپردازد. این وضعیت به‌ویژه در مسیری که فرد درگیر پروژه‌های بزرگ یا راه‌اندازی کسب‌وکار است، به شدت محسوس می‌شود. بسیاری از کارآفرینان می‌خواهند موفقیت‌های بزرگی بدست بیاورند، اما فراموش می‌کنند که …

ادامه مطلب