پاتریک کالیسون، نوجوانی از شهری کوچک در ایرلند بود که بهجای مدرسه، وقتش را صرف خواندن مقالههای علمی، آزمایش با کدها، و نوشتن دفترچههایی پر از ایده و پرسش میکرد. در ۱۶ سالگی، اولین پروژه نرمافزاری جدیاش را فروخت. در ۲۲ سالگی، همراه با برادرش شرکت Stripe را راهاندازی کرد؛ ابزاری برای پذیرش پرداخت آنلاین که حالا در بیش از ۱۲۰ کشور فعال است. اما چیزی که پاتریک را متمایز میکند، نه فقط مهارت فنیاش، بلکه طرز فکرش درباره «یادگیری» است. او همیشه گفته: «دنیا سریعتر از توان پیشبینی ما تغییر میکند. تنها راه بقا، این است که یاد بگیری چگونه هر روز خودت را بازسازی کنی.»
کالیسون بهجای تحصیلات دانشگاهی کلاسیک، برای خودش سیستمی از یادگیری مداوم طراحی کرد. هر روز ساعت مشخصی را به خواندن اختصاص میداد نه فقط درباره برنامهنویسی، بلکه در حوزههایی مثل تاریخ، اقتصاد، فلسفه و روانشناسی. او باور داشت کسی که فقط یک چیز را عمیق بلد است، در بازار متغیر دوام نمیآورد. مهمتر از مطالعه، عادت به نوتبرداری ساختارمند بود؛ کالیسون تمام آموختههایش را بهصورت شبکهای از مفاهیم ذخیره میکرد تا بین آنها ارتباط بسازد. برای هر کتابی که میخواند، یادداشتهای تحلیلی مینوشت. حتی در جلسات کاری، همیشه دفتری همراه داشت تا ایدهها، سوالها و نکتههایی را که فهمیده یا هنوز نفهمیده، ثبت کند. ذهنش شبیه یک نقشهی زنده از چیزهایی بود که یاد گرفته و هنوز باید یاد بگیرد.
با نگاهی گذرا به سرگذشت پاتریک کالیسون میتوان از او آموخت که در جهانی که ابزارها و مهارتها هر چند ماه تغییر میکنند، ارزش واقعی با کسیست که بلد است خودش را بهروز کند. سرمایهگذاری روی خود، یعنی زمان داشتن برای یاد گرفتن، داشتن یک سیستم ثبت و بازخوانی و توانایی انتقال آنچه یاد گرفتهای به عمل. چه با دیدن دورههای کوتاه و نوتبرداری دیجیتال چه با سادهسازی مفاهیم پیچیده برای دیگران.
کسی که هر هفته فقط یکی از آموختههایش را تبدیل به خروجی کند، بعد از یک سال به کسی تبدیل میشود که دیگران برای یاد گرفتن از او صف میکشند. کالیسون از هیچ شروع کرد، اما از همان روز اول، روی خودش حساب باز کرده بود. تو هم میتوانی!
نقطهی ثابت در دنیایی متغیر باش!
۵
از ۵
۲ مشارکت کننده




